یکی از روش‌های شناخته شدن، دیده شدن و ماندن در عرصه‌ی رقابت تبلیغات است. تبلیغ در تعریف کلاسیک آن یعنی چیزی را به مخاطب معرفی کردن؛ یک‌جور معرفی یک‌طرفه و با واسطه. مثلاً وقتی آگهی تبلیغاتی یک محصول خوراکی از تلوزین پخش می‌شود، بیننده صرفاً با آن محصول آشنا می‌شود و تمام. نقش مشارکتی مخاطب محدود به دیدن و شناختن است. در دنیای مارکتینگ از جایی به بعد اثرگذاری تبلیغات کم شد و صاحبان کسب‌وکارها فهمیدند برای ماندن و بردن در صحنه‌ی رقابت به چیزی فراتر از صرف حرف زدن یک‌طرفه نیاز دارند. این‌جا بود که تعامل، گفت‌وگو و مشارکت دوطرفه میان تولیدکننده و مصرف‌کننده پا به عرصه‌ی مارکتینگ گذاشت و تولید محتوا معنا گرفت.
تولید محتوا! همین دو کلمه‌ی ساده آغاز فرایندی حیاتی برای دوام آوردن و رونق یک کسب‌وکار در رقابت و جنگ نفس‌گیر دنیای تجارت است. تعریفی که از محتوا ارائه کردیم را به‌یاد بیاورید. حالا برویم سراغ تولید محتوا.
تولید محتوا ایجاد سیستمی یکپارچه به منظور تولید و انتشار محتوا برای گروه مشخصی از مخاطبان است. پس تولید محتوا نه یک هدف، که وسیله است؛ وسیله‌ای برای رسیدن به نتیجه‌ی دلخواه شما.
برگردیم به یکی از تعریف‌های محتوا: ایده‌ای که عینی شده و قابل دیدن است. در فرایند تولید محتوا همه‌چیز از همین ایده شروع می‌شود. تولید محتوا به‌طور کلی یعنی طرح مسئله، بسط و گسترش دادن طرح، نوشتن، ویرایش و نهایتاً انتشار ایده و موضوعی جدید که می‌خواهید درباره‌ی آن با دیگران حرف بزنید.
بیایید کمی وارد جزئیات شویم. تولید محتوا یک پروسه‌ی چندمرحله‌ای است. در این پروسه اطلاعات مفید، مؤثر، فکرشده و هدفمند در قالبی مناسب و از طرق (رسانه‌های) مختلف به گروه خاصی از مخاطبان ارائه می‌شود. مثلاً مقالات منتشرشده در وب‌سایت‌ها، فیلم‌های سینمایی، اخبار تلوزیونی، برنامه‌های رادیویی، اپلیکیشن‌های نصب‌شده بر روی تلفن‌های هوشمند، کتاب‌های چاپی و الکترونیکی، مجلات و... هرکدام به‌منظور برقراری ارتباط با مخاطب خاص خودشان، مسائل، دغدغه‌ها و اطلاعات برنامه‌ریزی‌شده‌ای را با هدف مشخص در قالب‌های مجزا از طریق رسانه‌ی خود منتشر می‌کنند. محتوا راه ارتباطی ارائه‌دهندگان و مصرف‌کنندگان است.
معیارهای محتوای خوب